Ik koos ervoor om mijn eigen ervaringen met rouw en verdriet te verwerken in een project voor kinderen. Ik wil met dit project bereiken dat het voor jonge kinderen duidelijker wordt hoe ze met hun gevoelens kunnen omgaan.

Ook wil ik aantonen dat het belangrijk is om je gevoelens te tonen en erover te praten met anderen.
Mijn project heeft zijn naam te danken aan een prentenboek dat ik schreef, nl. ‘Een rugzak vol tranen’. Aron Van maldeghem is de illustrator van het boek.

Aangezien ikzelf een enorme opkropper ben, wou ik in het verhaal een hoofdpersonage die dat opkroppen laat blijken. Het verhaal gaat over een schildpad die zich terugtrekt in zijn schild omdat hij zijn verdriet opkropt.

Hij gaat langs bij allerlei dieren in het bos die hem vertellen hoe zij omgaan met hun gevoelens. Op het einde krijgt Schildpad wijze raad van Uil.
De uil symboliseert mijn papa. Hij was gek op uilen en moest op één of andere manier voorkomen in mijn verhaal. Uil laat doorheen het verhaal veren vallen en vliegt op het einde weg. De vallende veren symboliseren het alsmaar minder zien zitten van het leven.

Dankzij Moeke Nathalie van Moeke’s haakfabriek komen de personages uit het verhaal tot leven. Deze gepassioneerde dame haakt de knuffels voor het goede doel ‘O.C. Ebergiste’. Het verhaal kan worden nagespeeld met de knuffels of de knuffels kunnen een troost zijn voor kinderen.

Sophie Pelgrims van MUZKIDO componeerde een liedje bij het verhaal. Ikzelf zong het liedje in. Diane Boonen zorgde voor de vertaling naar Vlaamse Gebarentaal (VGT). Diane is zelf doof en Vlaamse Gebarentaal is haar moedertaal.
Wanneer u het prentenboek aankoopt krijgt u met een code toegang tot het ingezongen liedje, de instrumentale versie, het filmpje in Gebarentaal en een luisterfragment.